De gedachte achter een loterij is dat je geld int bij een heleboel mensen, daarvan een fors deel zelf houdt en de rest willekeurig distribueert onder je slachtoffers. De laaienlichter die de adreslijst te pakken krijgt van de deelnemers aan de Staats- of Postcodeloterij heeft een staalkaart van goedgelovig Nederland te pakken die je met gemak horoscopen, slangenolie en voordelige beleggingsproducten aansmeert.

Zo’n handige jongen is Ferdy Roet, van wie u nooit gehoord heeft als u de Telegraaf niet leest, want daar zitten de sukkels die geloofden dat Ferdy’s stichting de Staatsloterij geld afhandig ging maken, als ze van tevoren allemaal even geld in de pot stopten voor de juridische kosten. U raadt het al: dat geld is opperdepop (nietes, aldus Ferdy zelf, die niet kan uitleggen hoe hij ineens aan een villa van een paar miljoen komt). Als ik de Staatsloterij was, zou ik Ferdy hoofd maken van de marketingafdeling. (sg)