In Arminius vindt de afsluiting plaats van het Anna Blaman festival, een in hoog tempo uit de grond gestampt festival van twee weken rond de lesbische schrijfster die precies honderd jaar geleden geboren werd. Lezingen leren dat haar werk wellicht enigszins achterhaald is, maar dat ze als persoonlijkheid alle aandacht verdient: direct, uitgesproken en toch warm. Typisch Rotterdams, zeg maar. Aan het begin van de nacht ga ik door naar De Unie, waar Natasa en Nicole vanavond een eclectische mix aan elkaar dj’en.

Als De Unie dicht gaat, verkas ik met Victor naar De Consul aan de overkant om het over politiek te hebben. We weten dan nog niet dat Leefbaar Rotterdam volgens de laatste peiling negentien zetels haalt. Victor overweegt ook Pastors te stemmen. Ik vind dat uiteraard geen goed idee. De sfeer in de stad is al genoeg bedorven. Als dit nog vier jaar zo door gaat, komt de economie er nooit bovenop. Een stad die niet een beetje uitstraalt dat het er gezellig is, is nu eenmaal geen aantrekkelijke vestigingsplaats voor bedrijven en mensen met een hoger inkomen. Enfin, nog drie maanden te gaan tot de verkiezingen.