Amerikaanse presidentskandidaten liegen er een eind op los in verkiezingstijd, dus de beloften en modder die Barack Obama en John McCain momenteel rondslingeren, zeggen weinig over wat de wereld aan ze zal hebben na november. Karakter en ‘previous trackrecord’ lijken van hoger belang. Op Hillary Clinton zou ik blind gestemd hebben, maar nu twijfel ik. Dat komt vooral doordat zowel congres als huis van afgevaardigden en prooi voor de democraten lijken te worden.

Obama is een pleaser, dat blijkt uit alles. Ik vrees dat hij zal gaan voor de makkelijke steun van de democratische meerderheid. Dat betekent meewerken aan allerlei semi-corrupte regionale deals en andere binnenlandse lobbydingetjes, maar ook het gevaar van economisch protectionisme. Daar kunnen arme landen in met name Latijns-Amerika het slachtoffer van worden. John McCain daarentegen is gewend tegen de stroom in te zwemmen. Hij is tegen protectionisme en zal in staat zijn daarvoor te knokken in het parlement.

Overigens liggen beide kandidaten dichter bij elkaar dan vaak gedacht wordt. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het Irak dossier. Obama wil zo snel mogelijk terugtrekken, McCain zo lang blijven als nodig is. Dat lijken diametraal tegenover elkaar staande meningen, maar in de praktijk betekent het ongeveer hetzelfde, namelijk over een jaar of twee, drie. Zodra Irak een beetje stabiel is, gaan de Amerikanen weg.

Wat mij enorm voor McCain inneemt is dat hij journalisten in de campagnebus meeneemt en ze uitgebreid te woord staat. Obama runt een strak georkestreerde campagne waarin voor improvisatie geen plek is. Voor die geliktheid heb ik bewondering, maar het geeft me wel het gevoel dat ik tegen een stuk retorisch bordkarton aankijk. Lullig dat McCain even niet precies wist hoeveel huizen hij bezat, maar bij Obama zouden de vraag en het antwoord voorgekookt zijn.

Blijft van de grote internationale zaken het milieu over. Hier scoort Obama beter. Daar komt bij dat de gedachte dat McCains sidekick Sarah Palin ooit president zou kunnen worden, vele malen beangstigender is dan in het geval van Obama’s vp Joe Bidden. Dus toch maar Obama, maar als het McCain wordt (die kans schat ik hoger in), is dat geen ramp voor de wereld.