In mijzelf is het nooit opgekomen om mijn geld aan een stel vikingen toe te vertrouwen met de gedachte dat het vanzelf terug zou komen. Dat eerzame consumenten erin trappen is natuurlijk sneu. De Nederlandse Bank had juridisch waarschijnlijk niet het recht om een advertentie te plaatsen: “Deze bank voldoet aan alle formele regeltjes, maar we raden iedereen toch af er klant te worden”.

Als Wouter Bos dus moet zeggen: “Spaarders hebben hun eigen verantwoordelijkheid”, dan snap ik dat wel. Kwalijker is dat Nederlandse media vaak hetzelfde beweren, terwijl het hun taak juist is om dit soort zaken aanhanging te maken.

Dat de IJslandse bankensector een groot risico was, was al lang bekend. Iedereen die wel eens de Financial Times of The Economist las, was op de hoogte (hetgeen overigens geldt voor de hele huidige crisis). De hoge rentes waarmee Icesave de markt op ging, waren in feite een piramide, waarbij nieuw kapitaal wordt aangetrokken om oude gaten te dichten. De enige rationele reden om daar nog in te stappen is dat je hoopt er weer uit te zijn voor de piramide instort.

Daarom is het zo verbazingwekkend dat overheden er ook in trapten. En dus is het niet zo gek dat Wouter Bos wil dat die overheden hun geld voortaan netjes in Nederland parkeren. Dat is geen paniekvoetbal, zoals de VNG beweert, maar een welverdiende tik op de vingers. Of de gemeenten zijn in staat zelf risico’s in te schatten en dan kijken ze iets verder dan de banklicentie, of ze kunnen het niet en dan stallen ze hun geld netjes bij de Bosbank.