Een van de dingen die niemand zich dezer dagen lijkt af te vragen, is: waarom zijn de spulletjes van Pim niet het eigendom van de familie van Pim? Nou, omdat het nooit de spulletjes van Pim waren, maar de spulletjes van de bank van Pim. Dus werd dit ‘politieke erfgoed’ de speelbal van commerciële jongens. Maar slechts 86 mensen vonden het erfgoed genoeg waard om er geld in te willen steken. Die paar morele erven eisen nu op hoge toon dat de gemeente Rotterdam geld uittrekt om de boel te kopen.
Normale politici laten hun persoonlijke archief om niet aan het gemeente-archief. Voor die van Pim zou de belastingbetaler, in de persoon van GroenLinks-wethouder Rik Grashoff, de portemonnee moeten trekken. Als ik ruimhartig ben, denk ik dan: 100 euro subsidie voor iedereen die het belangrijk vindt, dus 8600 euro is het maximum dat de gemeente mag uitgeven aan deze spullen die ze eigenlijk voor niks zou moeten krijgen.
