Dertig miljard euro – dat is het totaal aan (speculatieve) beleggingsposities dat de Nederlandse energiebedrijven vermoedelijk hebben uitstaan (dat is vergelijkbaar met een middelgrote bank). Voor een deel moeten zij op de kolen-, olie- en gasmarkten posities innemen om de toevoer van brandstoffen voor hun centrales veilig te stellen, maar in de loop der jaren is deze handel zo gegroeid dat het een business op zich geworden is voor de energiebedrijven.
Als het in Nederland al om zo’n groot bedrag gaat, dan is het elders nog meer. Geen wonder dat overheden nerveus zijn. Vandaag kwam de Europese Commissie met nieuwe voorstellen (codenaam: Mifid II) om de handel in grondstoffen en derivaten aan vergelijkbare regels te binden als puur financiële transacties. Energiebedrijven zullen dan net als banken onder verscherpt toezicht komen te staan. Dat vinden ze niet leuk.
De energiebedrijven zelf vinden dat hun positie in het financiële systeem niet vergelijkbaar is met die van banken. Ze handelen immers alleen voor zichzelf en zijn niet de spin in het web voor talloze andere bedrijven. Althans, niet in de zin van kredietverlening. Maar een falend energiebedrijf kan net zo goed de economie een klap toebrengen. Begrijpelijk dus dat grootverbruikers er niet gerust op zijn en regelgeving toejuichen.
Mifid II gaat over veel meer dan speculerende energiebedrijven. Het bevat een hele reeks maatregelen tegen riskante speculaties, ondoorzichtige constructies en Europese landen die een loopje nemen met de regels. Het is nog geen Tobin Tax, maar het gaat wel die kant uit. Bovendien is het binnen handbereik.
Voor de voorstellen van kracht worden, moeten ze nog een slalom voltooien langs lobbyende energiebedrijven, beursbedrijven die omzet mislopen, Londense City-types en allerlei vrijhandelaren die sowieso tegen iedere vorm van regulering zijn. De volgende keer dat u op het punt staat met een tentje naar Amsterdam af te reizen, kunt u allicht ook een mailtje aan uw (euro)parlementariër sturen om het even over Mifid II te hebben.
