Ze zijn er nog, van die musea die intimiteit uitstralen zonder in knulligheid te vervallen. In Maassluis heb je het sleepvaartmuseum, op Malta (waar ik even een weekje ben om uit te rusten) heb je in Rabat het museum van Sint Agatha. Iedereen komt daar voor de fresco’s in de crypte en laat het museum rechts liggen, maar dat is niet terecht.
Het museum zit in een stukje van het oude klooster bij de kerk en slaagt erin werkelijk van alles op elkaar te stapelen. Vitrines vol kristallen van over de hele wereld, munten van ver voor Christus, schedels en ander gebeente, maar ook absolute kitsch, van mariabeeldjes tot gedenkmunten van het bezoek van paus Johannes Paulus II. Je steekt er eigenlijk niks van op, maar de gedachte aan al die fraters die deze voorwerpen met veel liefde verzameld en gelabeld hebben, maakt veel goed.
