Ik ben een sucker voor leuk uitziende boekjes. Dus toen ik ‘Gaudí in Manhattan’ van Carlos Ruiz Zafón voor 4,95 zag liggen bij de AKO, was ik al bijna verkocht. Mooie harde omslag, intrigerend beeld. Ik vreesde nog een Paolo Coelho-achtige zweefkees te pakken te hebben, dus las de achterkant. Daar repte een recensent van Gabriel Garcia Márquez. Toen was ik helemaal verkocht.

Ik sloeg het boekje open en las: “Jaren later, toen ik gadesloeg hoe de rouwstoet van mijn meester door de Paseo de Gracia trok, moest ik denken aan het jaar dat ik Gaudí leerde kennen en mijn lot voorgoed veranderde.”

Onmiddellijk liep ik naar de boekenkast, haalde ‘Honderd jaar eenzaamheid’ van Márquez eruit en las op de eerste pagina: “Vele jaren later, staande voor het vuurpeloton, moest kolonel Aureliano Buendía denken aan de lang vervlogen middag, toen zijn vader hem meenam om kennis te maken met het ijs.”

U bent bij deze gewaarschuwd.