Een jaar of tien geleden was de Uzbeekse zangeres Yulduz Usmanova zo populair in West-Europa dat ze haar naam afkortte tot Yulduz. Dat kan ik ook, moet haar collega Sevara Nazarkhan gedacht hebben, toen ze alleen ‘Sevara’ op haar jongste album ‘Sen’ zette.
Het is een sfeervolle plaat, die veel overeenkomsten toont met het werk van Yulduz: melancholiek getoonzette liedjes begeleid op de doutar (een soort luit) in een bed van elektronische klanken. Aangename, maar niet bijster opvallende herfstmuziek.
