Vanochtend heb ik een plaatje van de profeet van internet gedownload, uitgeprint en met plakbandjes vastgemaakt aan een cellofaantje met zeven plakjes ham dat ik toevallig nog in de koelkast had liggen. Omdat ik geen koran in huis had, heb ik het resulterende pakketje in een boek gestoken van Gerard Reve, omdat die homo was en ooit iets over ezels heeft gezegd. Toen ben ik op de fiets naar Boijmans van Beuningen gestapt om het tentoon te laten stellen.

Ze wilden het niet hebben. De directeur haalde het in zijn hoofd om te zeggen: “Het ziet er interessant uit als object, maar ik vind dat kunst vragen moet stellen, tot nadenken stemmen, niet een bot politiek statement maken dat alle discussie doodslaat. Kunst moet de geest van de toeschouwer openen, niet sluiten.”

Het is toch een schandaal! Zo’n directeurtje dat mijn vrijheid van meningsuiting beknot met een beroep op zijn opinietje over wat kunst dient te bewerkstelligen en wat niet. Daarom zoek ik nu de publiciteit. De media vinden namelijk wel alles over de profeet interessant. En er zijn altijd wel politici die dan ineens vinden dat ze een directeur moeten vertellen wat hij in zijn museum dient neer te zetten.