Huurmoordenaar Ray heeft per ongeluk een jongetje doodgeschoten en is door zijn baas Harry daarom met zijn maatje Ken naar Brugge gestuurd om daar onder te duiken. Ter plekke blijkt er nog een aap uit de mouw te komen. Dat is de setting van ‘In Bruges’, een misdaadkomedie met een dikke, gitzwarte rand.

De film is bij vlagen inderdaad heel erg grappig en het plot zit goed in elkaar. Hij begint te traag, maar in de tweede helft komt de vaart er goed in en het open einde is sterk. Hoofdrolspeler Collin Farrell is uitstekend op dreef als Ray. Kortom, een alleszins vermakelijke film.

Dat ‘In Bruges’ toch niet overtuigt, komt doordat Ray enkele karaktertrekken heeft die niet met elkaar rijmen. Hij springt wel heel erg makkelijk heen en weer tussen suïcidale tobber en vrolijke Frans die achter de meisjes aan gaat. Het lijken twee volstrekt verschillende karakters, verenigd in één persoon. Deze schizofrenie slaat over op de film als geheel, die daardoor een weinig uitgebalanceerde indruk achterlaat.