Het heeft de Man Bookerprize 2008 gewonnen en ik houd sowieso wel van Brits-Indische schrijvers, dus ‘The white tiger’ van Aravind Adiga belandde ook op mijn leesplankje. De witte tijger heet Balram Halwai, die in brieven aan de Chinese premier Wen Jiabao zijn levensverhaal vertelt.
Als scharrelaar van nederige komaf slaagt hij erin om chauffeur te worden bij een rijke familie. Het lijkt het hoogste dat hij kan bereiken, maar meer en meer krijgt hij er genoeg van andermans voetveeg te zijn. Hij ziet zichzelf als een ondernemer. Als beginkapitaal laat hij zijn oog vallen op de grote tas met smeergeld van zijn baas. Daarna, enfin, dat mag iedereen zelf lezen.
‘The white tiger’ is een onderhoudend boek, vol zwarte humor, dat nu eens niet de nadruk legt op de exotische kant van India, maar de harde werkelijkheid van de onderklasse wil laten zien. Toch heeft het niet de overtuigingskracht van bijvoorbeeld ‘The inheritance of loss’, waarmee Kiran Desai twee jaar geleden dezelfde prijs won. Maar misschien komt dat wel omdat ik meer van het exuberant exotische houd.
