Wegens drukte zitten er dit jaar niet meer dan drie films in tijdens het IFFR, vrees ik. Gisteren zag ik eerst ‘Left handed’, een impressionistische film in Japan over een puber die zich opsluit in zijn kamer en er anderhalf jaar lang niet uitkomt. Dat was een hele zit.
Normaalgesproken ga ik alle Indonesische films zien, maar dat zijn er dit jaar nogal wat, dus ik hield het bij ‘Takut‘ (Indonesisch voor ‘bang’), een verzamelfilm met zes horrorverhalen, die helaas voor het belangrijkste deel aftreksels zijn van westerse voorbeelden met vampiers, zombies en kettingszagen. Het beste deel ‘Incarnation of Naya’ blijft het dichtst bij de roots, door een modern meisje op te voeren dat niets moet hebben van de rituelen van voorouderverering in haar familie. Drie keer raden wie er een bezoekje krijgt.
De leukste van het stel was ‘Louise Michel’, over Louise die haar ontslagpremie en die van haar collega’s bij elkaar legt om would be huurmoordenaar Michel in te schakelen, die op zijn beurt kankerpatiënten inzet als zelfmoordcommando’s. Crue humor op Waalse leest, in de traditie van ‘C’est arrivé près de chez vous’, waarin Benoît Poelvoorde ook al schitterde.
