Als je, in positieve of negatieve zin, niet zoveel hebt met homorechten, is Milk weinig meer dan een aardige biopic over Harvey Milk, de eerste openlijk homoseksuele politicus van de Verenigde Staten. De film lijdt een beetje aan proppen, maar dat krijg je nu eenmaal als je een heel leven in twee uur probeert samen te vatten. Ook de structuur van de film, die begint met de moord op Milk en dan in lange flashbacks diens leven vertelt, volgt de conventionele aanpak van dit soort films.
Dat Milk er niettemin bovenuit steekt, is te danken aan Sean Penn, die een geweldige Harvey Milk neerzet, nerveus, onzeker, vastberaden, wanhopig, verliefd, koppig, uitbundig – het hele scala aan emoties komt voorbij zonder dat het geforceerd overkomt. Erg knap.
