Na Festen is Jagten het tweede drama over kindermishandeling van Tomas Vinterberg. Waar in die eerste film een verborgen incestaffaire hard aankwam op een familiefeestje, komt in Jagten een niet bestaande sexuele mishandeling van een kleuter naar boven en ontwricht het leven van de verbijsterde ‘dader’.

Lucas is een kleuterleider in een klein Deens dorp. Omdat zijn beste vriend en diens vrouw vaak ruzie hebben, hangt hun dochtertje Klara erg aan Lucas. Als ze haar genegenheid toont door hem op de mond te zoenen, wijst hij haar terecht dat dit niet mag. Het meisje voelt zich afgewezen en dist een leugentje op bij de directrice: ze heeft Lucas’ piemel gezien. Dat brengt een lawine aan het rollen die Lucas bijna verplettert.

Net als bij Festen zaagt het hoofdplot van Jagten hout van dikke planken. De botte omgangsvormen, domheid en onrechtvaardigheid stapelen zich op. Je hoeft als kijker niet te twijfelen aan wiens kant je staat. De subtiliteit zit in de details, met name het ingetogen spel van Mads Mikkelsen als Lucas en Annika Wedderkopp als Klara. Een goede film, maar niet dezelfde mokerslag als Festen.