The Big Short is een drieluik over de aanloop naar de crisis. Drie kleine fondsen hebben de overtuiging dat de huizenmarkt op instorten staat en beginnen met het optuigen van constructies om daar flink aan te verdienen, zodra de val een feit is. Omdat ze de underdog zijn ga je als kijker zelfs met ze meeleven, terwijl ze in feite de aasgieren zijn die om een stervend dier cirkelen.

De drie door elkaar heen spelende verhaallijnen, ook nog eens onderbroken door inventieve uitleg (chefkok Anthony Bourdain legt uit dat je een oude heilbot voor vers kunt laten doorgaan als je hem in een stoofpot stopt), maken de film rommelig. Er is daardoor ook niet echt ruimte om karakters neer te zetten, al komt Christian Bale een heel eind als zonderling die het complete vermogen van zijn fonds aan de gok waagt en zo al zijn investeerders tegen zich in het harnas jaagt. Brad Pitt en Ryan Gosling spelen op routine.

Al met al maakt de film daardoor niet dezelfde indruk als Margin Call, dat zich afspeelt op het moment dat de financiële ramp zich begint af te tekenen. Daarin kreeg Kevin Spacey alle gelegenheid om de crisis een menselijk aspect te geven. The Big Short probeert dat wel, maar slaagt er niet in vanwege de grote hoeveelheid ballen die het probeert hoog te houden. Ik zou hem drie sterren geven.