“U wilde burgemeester van Amsterdam worden, maar dat is niet gelukt. Was u erg teleurgesteld?” Bestuurders die er niet tegenop zien die vraag de rest van hun leven te moeten horen, kunnen een nieuwe sollicitatiepoging wagen. In de eerste ronde waren er teveel mensen die dachten: geef mijn portie maar aan fikkie. Nu zijn er onvoldoende kandidaten.

Dit probleem ga je niet oplossen in een cultuur die mensen eerder op hun tekortkomingen aanspreekt dan op hun successen. Dus zeg ik: sollicitatieplicht. Iedereen die ooit op een bepaald niveau wachtgeld heeft gekregen schrijft een brief op straffe van terugvordering. Als de lijst dan uitlekt kun je je ambitie alsnog ontkennen. “Ik had er niet echt zin in, maar het moest.” (sg)