Twee jonge vrouwen reizen af naar een afgelegen dorp op Java, waar ze in een verlaten huis naast een begraafplaats trekken. Ik zal verder geen spoilers weggeven, maar ook in een Indonesische horrorfilm is dat een aanwijzing dat er wel eens vervelende dingen zouden kunnen gaan gebeuren. Impetigore is een glad geproduceerde (met dank vermoedelijk aan de Koreanen van CJ Entertainment) genrefilm waarin hoofdrolspeelster Tara Basro lekker los mag gaan.

Horror is niet mijn ding, maar ik ga nu eenmaal alle Indonesische films zien, als het even kan. Wat mij het meest opviel is dat de oude Javaanse cultuur als iets exotische gepresenteerd wordt, iets uit vervlogen tijden. De twee vrouwen spreken onderling Indonesisch. Javaans verstaan ze niet. Wayang-poppenspeler is een oud ambacht. Misschien is dat gedaan voor het effect en voor de Aziatische markt. Meestal is het bovennatuurlijke een normaal aspect van het leven, ook in het moderne Indonesië.

Enfin, ik heb me vermaakt, maar niet meer dan dat. Voorlopig blijf Marlina the Murderer (2018) verreweg de beste Indonesisch film die ik gezien heb.