Door een blogje bij Mainzer Beobachter raakte ik geïnteresseerd in Leven en wandel van Zorbás de Griek, de roman van Nikos Kazantzakis, die vooral in het collectieve geheugen beland is door de verfilming met Anthony Quinn in de hoofdrol en de talloze restaurants die zich er vervolgens naar vernoemden. Het boek komt absoluut los van de romantische clichés die eromheen hangen, maar uiteindelijk was ik toch niet erg onder de indruk.

Het verhaal gaat over een naamloze schrijver die wil laten zien dat hij meer kan dan mijmeren en daarom besluit een bruinkoolmijn op Kreta te kopen en te exploiteren. Op weg ernaartoe komt hij de avonturier Zorbás tegen, die het echte werk in de mijn voor hem zal gaan doen, terwijl de schrijver gewoon voortmijmert en zijn nieuwe vriend na een dag hard werken ook nog doodleuk voor het eten laat zorgen. Zorbás, één brok emotie, ontwikkelt zich voor de schrijver tot een vaderfiguur, die hem (tevergeefs) probeert het piekeren af te leren en te leven in het moment.

Lees verder Nikos Kazantzakis: Leven en wandel van Zorbás de Griek