“Wollt ihr den totalen Vroem?” hadden ze gevraagd aan de achterban en die had bevestigend gebruld. De volkswil stond vast. Een paar dagen eerder had de minister van volksgezondheid nog geroepen dat viezere lucht inhaleren een kleine prijs was als in ruil daarvoor Max de God van Vroem door de duinen van Zandvoort zou razen. Bovendien was Johan een van hen. Die zou keurig een Schipholletje doen, dat wil zeggen een wormgat in de regelgeving aanboren om de normen te halen zonder je eraan te houden.

Johan liet het afweten. Hij sprak ineens over milieunormen alsof het harde regels waren die handhaving vereisten. Ketterse woorden die helemaal niks met Vroem van doen hadden, ontsnapten aan zijn mond. Toen herpakten ze zich. Een advies met zo verstrekkende gevolgen vroeg om een inventarisatie van de consequenties. Liefst door een onafhankelijke commissie, met een voorzitter die goed wist hoe je belangen moest afwegen. Iemand zocht alvast het telefoonnummer van Charlie Aptroot op. (sg) (zie ook)