Krakatau, een van de leukste poëzietijdschriften van Nederland, is in een nieuw jasje gestoken. Het nieuwe vormgevingsduo, Meinhard en Nicole, heeft zo’n beetje de complete erfenis van het vorige duo om zeep geholpen. Ander formaat, ander papier, andere kleurstelling, nietje in plaats van gebonden. Het fraaie resultaat is zo compleet anders dat vergelijken zinloos is. Vanavond te koop tijdens het Krakatau-podium in Zaal de Unie, en in de betere boekhandel.

Ander nieuws van mijn ‘kindje’ Rotown Magic: morgenmiddag om twee uur vindt in de Rotterdamse bibliotheek de prijsuitreiking plaats van de eerste Comix Battle, de striptekenwedstrijd van Zone 5300. Juryvoorzitter Martin Lodewijk (bekend van Agent 327) wijst de gelukkige aan die ervandoor gaat met een pakket tekenmaterialen, een masterclass en een stapel strips.

Op de leestafel ligt verder de jongste editie van Krakatau, die een tegenhanger is van de in december verschenen religiespecial. Aanleiding is het 666-jarig bestaan van Rotterdam deze maand. Fred Keesen dicht over de duivelse stad:

Jan Gat
kijkt naar de lucht
en geeft
het weerbericht
geen brandbom
te bespeuren

Morgenavond om negen uur presentatie van het nummer in zaal De Unie.

Met de Religiespecial heeft poëzietijdschrift Krakatau zijn beste nummer tot nu toe afgeleverd. Dat zeg ik natuurlijk omdat er eindelijk eens iets van mezelf in staat. Althans bijna van mezelf. Het gaat om een aantal gedichten van de dertiende-eeuwse Turkse bard Yunus Emre, die ik alweer drie jaar geleden met een vriend uit het Ottomaanse Turks vertaald heb. Een fragment:

Watermolen waarom kreun je?
Lijden volgt mij, daarom kreun ik
Voor de Heer vatte ik liefde
Daarom kreun ik, daarom steun ik

Toen ik deze zomer in de Syrische stad Hama was, heb ik deze raderen gezien en vooral gehoord. Yunus blijkt met ‘kreunen’ het juiste woord gekozen te hebben. Pas daar, in Hama, begreep ik Yunus’ poëzie ten volste. Logisch dat het publiek waarvoor ik het gedicht deze avond in Arminius voorlas, afstand voelde.

Nur Literatur in Off_Corso. Bewonderenswaardig hoe een podium zonder enige opschmuck – gewoon een paar schrijvers die voordragen achter een katheder – nog altijd een zaal volkrijgt. Drankje erbij en luisteren maar. Mooie mix ook van fris (Tjitske Jansen!) tot oud en der dagen zat (Frans Pointl). Frans besloot, toen hij tegen elven voor de tweede keer aan de beurt was, het bij een paar gedichten te houden. ‘Dan kan ik naar huis.’

Maar een van de leuke dingen is nou juist in Off_Corso te blijven hangen en zien hoe het publiek naar de nacht toe langzaam verandert, jonger wordt, meer dansbaar. Nooit geweten dat het image van de Insane Clown Posse inmiddels een inspiratie is voor de Rotterdamse nightcrowd.