Twee weken geleden trapte ik met open ogen in een door Trouw-journalist Teun Lagas bij elkaar geknutselde ‘primeur‘. Vandaag stond in de Volkskrant dit juweeltje van journalistieke nieuwsmanipulatie:

Kijk eerst even naar de gemarkeerde zin rechtsboven. Daar krijgt Mark Rutte met zeventien woorden vier subjectieve veren in zijn reet gestoken: schitteren, gepassioneerd, uit het hoofd, rake oneliners. De anonieme dader van het stukje voegt voor wat extra contrast Ruttes opponent Tichelaar nog wat negatieve kwaliteiten toe (gestamel, in de hoek gedreven).

Maar helemaal fraai is het staaltje Verdonkbashing in het kader eronder. Eerst wordt een brief uit 2005 van Rita aangehaald waarin ze allochtoon ondernemerschap prijst. Dan komt Ella Vogelaar die een Marokkaanse jurk bij een allochtone ondernemer gekocht heeft. En als afsluiter volgt Rita’s commentaar op die jurk. De kop suggereert hypocrisie bij Rita: in 2005 zei ze iets anders dan nu. Terwijl het over twee verschillende onderwerpen gaat, die door de krant kunstmatig met elkaar verbonden zijn.

Hieronder een screenshotje van de Telegraafvoorpagina van heden. Inkoppertje natuurlijk voor de krant van wakker Nederland. Buitenhof is links. De makers zullen het allicht ontkennen, maar het is natuurlijk wel waar. Dat komt omdat er twee linkse omroepen, Vara en VPRO, aan meewerken.

De ontslagen rechtse columnist Livestro vindt dat er een soort Fox NL zou moeten komen. Kennelijk vergeten dat Wim Borsboom die rol ooit met verve vertolkte bij de Tros. Alleen die rechtse omroep heeft niet zoveel meer met politiek.

Als rechts Nederland meer rechtse politiek op de beeldbuis wil, moet ze daar maar bij de rechtse omroepen voor zorgen. In plaats van de eigen onmacht maskeren door te proberen linkse politieke programma’s aan de kaak te stellen.

Toen Jan Blokker zich met zijn schonkige, boze oudemannenlijf losrukte van de Volkskrant, meende ik even voortaan verstoken te blijven van een fijn stuk satire op pagina 3. Vooral omdat ze een of andere knijter van de sportredactie in zijn plaats aanstelden.

Bert Wagendorp, alleen de naam al was minder hoekig en eigengereid. Zijn eerste stukjes waren zeker niet slecht, daar had hij vast maanden op zitten zwoegen. Maar inmiddels ben ik om. Bert is een verademing, lichtvoetiger dan Blokker maar zeker niet minder scherp. Hetgeen allemaal een opmaat is om het volgende stukje proza te kunnen citeren, naar aanleiding van een stuk over Ehsan Jami en Eddy Terstall, dat gisteren in de krant stond.

“Op de foto kijkt Terstall Jami indringend aan. Jami kijkt omhoog. Hij is duidelijk de weg kwijt. Hij denkt: was ik maar gewoon moslim gebleven. Dan had ik hier niet op een brug gestaan met Eddy Terstall terwijl ik geen idee heb waarom.”

Top story op CNN, maar tot de Nederlandse media dringt het nog niet door: Cindy Sheehan houdt het voor gezien. Het ikoon van de Irak-critici in de Verenigde Staten verloor haar zoon, en zit na bijna twee jaar intensief protesteren financieel en emotioneel aan de grond. Ze heeft haar partijkaart van de Democraten ingeleverd, nu die ondanks hun verkiezingsoverwinning weinig eraan doen om Irak zo snel mogelijk te verlaten.

Graag even een applausje voor een ouderwetse vredesactiviste.

Daar vliegt de conservatieve Turkse moskee-organisatie Milli Görüs bij monde van Fatih Dag behoorlijk uit de bocht vanochtend in Trouw. Als Ome Job en zijn vriendjes de bouw van de Westermoskee blijven tegenhouden dan gaan ze demonstreren en dan gaat Al Jazeera komen en o jee o jee.

Ik houd mijn hart niet vast, want aan dit zaakje zit eerder een luchtje van wanbestuur dan van islamofobie. Maar onderstaande goed geïnformeerde Trouw-lezer denkt daar anders over:

Wouter Bos gaat weer een stropdas dragen. Hij bezwijkt voor de sociale druk die heerst in zijn bevolkingsgroep, de bestuurlijke top van Nederland.

Is de stropdas, toch een soort laag gedragen hoofddoek, nou een symbool van mannenonderdrukking? De mannen in kwestie zeggen van niet, maar dat is geen criterium, want er zijn genoeg moslimvrouwen die beweren dat hun hoofddoekje geen symbool van onderdrukking is (terwijl Cisca Dresselhuys, die het toch kan weten, zegt van wel).

Mij zul je niet horen beweren dat de stropdas het symbool is van een achterlijke cultuur. Iedereen moet dragen wat hij wil en weerstand bieden tegen sociale druk is iets waar je zelf de kracht voor moet opbrengen. Dit is geen dag die mij overtuigt van de rechte rug van Wouter Bos.

De reacties onder artikelen in de Telegraaf zijn voor mij een niet aflatende bron van vermaak. De volgende, van een zekere Mark uit Nieuw Vennep naar aanleiding van de aangenomen motie om in afwachting van een definitieve regeling de uitzetting van asielzoekers te stoppen, verdient een lijstje:

“De kamer wil misschien wel een generaal pardon, maar het volk niet ! Het wordt tijd dat hier een referendum over gehouden wordt, of een telegraaf poll. Ik ben benieuwd of de uitslag van dit referendum dan overeen komt met de uitslag van de verkiezingen.”