Op een van mijn favoriete nieuwssites las ik deze ochtend de berichten ‘Steeds meer zout in sauzen en kippenragout’ en ‘Steeds jonger obesitas en hoge bloeddruk’. Ik hoef u vermoedelijk niet uit te leggen wat de portee van beide stukjes was en welk verband ik daartussen zag. Kippenragout is een sluipmoordenaar die meer slachtoffers maakt dan IS, of zoiets.

De laatste tijd zie ik vaak filmpjes voorbijkomen die laten zien dat het aantal doden door terreur te verwaarlozen is vergeleken met die door verkeer, huiselijk geweld, rondslingerende vuurwapens, noemt u maar op. Doel is mensen minder bang te maken. Die filmpjes missen het punt. Pas wanneer terreur net zo alomtegenwoordig en dodelijk wordt als kippenragout zal onze vrees ervoor afnemen. (sg)

Schande! Schande! Ook als Nederland nietes wilnie zegt tegen het associatieverdrag gaat de Oekraïne lekker door met het bestrijden van corruptie en met andere Europese dingetjes, dreigt een van de perfide lobbyisten die op ons afgestuurd is. Zo steekt het land nu alvast de middelvinger op naar de soevereine wil van het Nederlandse volk. Zul je zien dat die cryptorussen ook nog werk gaan maken van dierenwelzijn, alleen maar om Marianne Thieme te zieken.

En dat terwijl het nee-kamp met creatief subsidiegebruik juist laat zien dat de Oekraïense financiële mores een lichtend voorbeeld voor ons zouden moeten zijn in plaats van omgekeerd. Het toffe prikkeldraad waarmee ze een grens hebben gemaakt die er eerst niet was – we kijken er in Nederland met grote jaloezie naar. We roepen vanuit onze Brusselse gevangenis dat het voor hen het beste is als ze buiten blijven. Maar ze willen niet naar ons luisteren. (sg)

De EU doet te weinig tegen terrorisme, las ik vanochtend in de krant. Ik wed dat mensen daar boos om zijn. Ik wed ook dat mensen op de referendumvraag ‘Wilt u dat Brussel meer bevoegdheden krijgt op het gebied van justitie en veiligheid?’ een hartgrondig nee laten horen. Het is het lot van de moderne mens: zoveel te eisen hebben dat er geen mentale ruimte blijft voor een tegenprestatie.

Turkije en Mexico moeten de migranten stoppen, maar de kosten dienen ze voor eigen rekening nemen. Wij mogen bommen gooien op Syrië zoveel als we willen, maar zijn verbijsterd als er bommen terug komen. We willen roken, zuipen en vreten, maar de zorg moet universeel en betaalbaar blijven. Het is een magisch wereldbeeld, maar als we democratisch besluiten dat het bestaat, dan is het zo. (sg)

Mij treft u aanstaande zondag aan bij de Matthäus Passion in Rotterdam. Steeds meer mensen niet, want die zijn atheïst en doen daarom niet aan sprookjes (althans, dat zeggen ze). Begrijpelijk dus dat paaseitjes uit de schappen verdwijnen ten faveure van chocolade-eitjes, voorjaarseitjes, verstopeitjes of hoe je ze nog meer kunt noemen. Als zelfs een symboolwetje als de zondagswet achterhaald wordt verklaard, dan geldt dat toch zeker voor paaseitjes, zou je zeggen.

Toch is er commotie om de ondermijning van de paaseitjes. Dat zou een aantasting zijn van de joods-christelijke waarden van de Nederlandse samenleving. De commotie is niet afkomstig uit joods-christelijke kringen. Christenen malen niet om paaseieren. Streng gereformeerden vinden ze heidens. De “joods-christelijke waarden” zijn een gelegenheidsargument om moslims mee te kunnen slaan voor mensen die zelf niks met die waarden hebben. (sg)

Vijftentwintig jaar geleden woonde ik in Praag, dat indertijd de hoofdstad van Tsjecho-Slowakije was. Er werd campagne gevoerd voor een referendum om het land op te splitsen. Het initiatief kwam uit Slowakije, dat zich onderbedeeld voelde, maar de grap ging rond dat de Tsjechen zo onderhand ook voor waren, om van het gezeik af te zijn.

Dezer dagen moet ik wel eens aan de sfeer van indertijd denken. Alle juridische bezwaren even negerend: als we een referendum kunnen houden over een simpel associatieakkoord met de Oekraïne, kunnen we de Nederlanders toch ook vragen of ze nog trek hebben in de Britten in de EU? (sg)

Eigenlijk begon ik aan dit stukje in de gedachte dat ik een geinige woordspeling zou maken met ‘gebutst’ en ‘ombudsman’, maar na een halve zin was de lol daar wel van af. Het is natuurlijk te triest voor woorden dat het instituut dat bedacht is om het vertrouwen van burgers in de overheid te versterken, nu zelf in diskrediet geraakt is.

Op zich was duidelijk dat, na het parlementaire gehannes rond de mislukte benoeming van de vorige, niet de grootste lichten zich voor het ambt zouden melden. Maar – sorry hoor – Reinier van Zutphen heeft wel heel weinig gevoel voor intermenselijke en politieke verhoudingen. Dat lijkt me een ontzettende pre voor een rechter, maar de ombudsman is iets anders dan de Hoge Raad. (sg)

Bij de roze surrender monkeys, die nog “sorry, ome Poetin, we hadden je land niet mogen afpakken” zouden jammeren als de Russische tanks aan de Oder stonden, lees ik af en toe stukkies die erop neerkomen dat de EU schuld heeft aan de oorlog in de Oekraïne. Het is een vorm van zelfhaat waar ik weinig mee heb, maar die ik wel met interesse beschouw.

Of, nou ja, het is natuurlijk geen zelfhaat, want in de contreien ziet men Nederland eerder als slachtoffer dan als lid van de EU, een abstracte moloch waarvan alleen bekend is dat hij in Brussel huist om van daaruit de belangen van de elites te borgen. Er is van alles mis in de wereld, maar zij hebben er niks mee te maken. De hunkering om het eigen straatje schoon te houden is bijkans aandoenlijk. (sg)

Dankzij de dreigende revolte van Wilders en Pegida moesten Merkel en Rutte op de knieën naar Erdogan of hij alsjeblieft wat aan die vluchtelingen kon doen. Zo leverden de nationalisten aan Turkije het breekijzer om meer toegang tot de Europese Unie te forceren. Maar goed, diezelfde nationalisten willen de EU natuurlijk liefst opblazen. Ze hebben het tenslotte niet zo op ander volk.

Misschien – hier is uw complottheorie van vandaag – vinden ze in Erdogan wel een bondgenoot. Dat is tenslotte het soort leider dat ze bewonderen (denk ook: Poetin, Orban): lekker autoritair, de pik op minderheden en de vrije pers (want links, jakkiebah, etc), maar wel soort van democratisch gelegitimeerd. De Europese deal met Turkije is een knieval, niet zozeer voor Erdogan als wel voor de kleingeestige zielen van heel Europa. (sg)

Persoonlijk ben ik ook tegenstander van de islamisering van het Avondland. Dat u mij niet bij demonstraties met die strekking zult aantreffen, komt onder meer omdat het simpelweg niet aan de hand is. Goed, er wonen nu meer moslims in Europa dan vijftig jaar geleden en ze laten zich nog horen ook, maar daartegen in geweer komen is toch een beetje als protesteren tegen de komende Elfstedentocht omdat er vanochtend een halve centimeter sneeuw lag.

Wat wel aan de hand is, is het razendsnel verwesteren van het Ochtendland. Internet (lees:porno) is overal. Het opleidingsniveau van vrouwen stijgt. Hollywood beukt aanhoudend in op alle traditionele normen. Wat we hier islamisering noemen is niet meer dan de echo van de grote verbouwing die daar plaatsvindt. (sg)

Wanneer je als hoogleraar bent aangesteld aan een Nederlandse universiteit, verlies je het recht om politiek gevoelige uitspraken te doen. Dat vindt – u raadt het al – iemand van de PVV die zich gestoord heeft aan een prof (Paul Frissen) die iets lelijks over de PVV gezegd had. Nu zijn er ook rechtse proffen (wijlen Bob Smalhout comes to mind), maar die zeggen zinnige dingen, dus dan is het niet politiek gevoelig.

Dit hadden we allemaal kunnen voorkomen als we de hoogleraren lekker in hun ivoren toren hadden laten zitten. Maar nee hoor, al enkele decennia hameren we erop dat ze maatschappelijk relevante wetenschap moeten bedrijven. Als de PVV aan de macht komt, mogen we dus verwachten dat hoogleraren weer hun wereldvreemde gang mogen gaan. Degenen die het niet kunnen laten, moeten dan maar de politiek in gaan, zoals professor Pim. (sg)