In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Kennelijk vond de hotelhouder in Makassar mij een verdachte gast, want om half twaalf ’s avonds werd er op mijn deur geklopt. Politie. Vier man van het ongeuniformeerde soort die een babbeltje met mij wilden maken en mijn paspoort eens goed bestuderen. Waarom had ik het visum in Maleisië aangevraagd en niet in Nederland? Wat had ik in Maleisië allemaal uitgespookt? Was ik wel eens in de Philippijnen geweest en zo ja waar precies? Kortom, er werd gevist naar mogelijke terroristische connecties. De schrik zit er hier goed in.

Lees verder Naar Tomohon (10): Tomohon

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Dat ik even niks van mij heb laten horen, komt niet omdat ik ten tijde van de bomontploffing toevallig langs de Australische ambassade in Jakarta liep. Ik zat toen al veilig in Kuta, waar het Australische consulaat onmiddellijk de deuren sloot. Kuta is inmiddels redelijk hersteld van de bomaanslag van twee jaar geleden. Er wordt weer volop gefeest. De vakantiebestemmingen rond Kuta, zowel op Bali als op Lombok, liggen er echter merendeels nog treurig bij.

Lees verder Naar Tomohon (9): Maumere

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Vier hoofdsteden verder ben ik inmiddels: Vieng Chian (Laos), Krung Thep (Thailand), Kay El (Maleisie) en Singapura (Nanny State). Alle reden voor een vergelijkend warenonderzoek dus.

Lees verder Naar Tomohon (8): Singapore

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

In Kathmandu was me de nadering van Zuidoost Azië al opgevallen door de broekloze peuters op straat. Daar is het in Tibet natuurlijk veel te koud voor en daarom heeft men een fantastische uitvinding gedaan: de kruisloze kleuterbroek. De standaarduitvoering ziet eruit als een gewatteerde pyama, maar er zijn ook luxe spijkeruitvoeringen, zo is mij in hippe Chinese steden opgevallen. Het grote voordeel van de kruisloze kleuterbroek is uiteraard dat je slechts de beentjes van je kind uit elkaar hoeft te duwen indien het aangeeft aandrang te hebben. De broek laat zich ook combineren met luier (zeldzaam). Laat niemand dus meer beweren dat Chinezen alleen maar naapen en niks zelf uitvinden.

Lees verder Naar Tomohon (7): Luang Nam Tha

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Geografisch gezien ben je geneigd Nepal als een soort verlengstuk van India te zien, maar als je er eenmaal bent, zie je toch enorme verschillen. Dat komt voor een belangrijk deel omdat de voornaamste bevolkingsgroep, de Newari, van zuidoost-aziatische origine is. Dat uit zich behalve in de gezichtstrekken bijvoorbeeld ook in de gewoonte om kinderen tot een jaar of vijf zonder broekje de straat op te sturen en om baby’s in het openbaar de borst te geven.

Lees verder Naar Tomohon (6): Kathmandu

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Het water van de Ganges bij Varanasi is zo vervuild dat er geen leven in mogelijk is. Behalve dan voor de ongeveer vijftien miljoen darmbacteriën per liter die er via de riolen van de stad in belanden. Dat is inderdaad boven de Nederlandse zwemwaternorm. Langs de rivier vinden crematies plaats, waarna de as in het water verstrooid wordt. Af en toe wordt er wel eens een lijk rechtstreeks in de Ganges gedumpt.

Lees verder Naar Tomohon (5): Varanassi

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Vandaag is de Dalai Lama jarig en dat gaat niet ongemerkt voorbij aan zijn woonplaats McLeod Ganj (Dharamsala), een dorp op 1800 meter hoogte in de aanloop naar de Himalaya, met een curieus gemengde bevolkingssamenstelling van boeddhistische monniken uit alle windstreken, blanke toeristen met een lichte neiging tot hippiedom, Tibetaanse hoteliers en Zuid-Indiase bedelaars met de meest verschrikkelijke verminkingen.

Lees verder Naar Tomohon (4): McLeod Ganj

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Welkom in Pakistan. Quetta is voor Kandahar wat Peshawar is voor Kabul: de toegangspoort vanuit Pakistan naar Afghanistan. Hiervandaan kwam de logistieke support voor de taliban toen ze aan hun verovering van Afghanistan begonnen. Het straatbeeld is chaotisch en vuil. Er loopt van alles rond, van modieuze Pakistani met rood geverfde baarden tot Pashtuns en Baluchi’s. Niet ver buiten de stand heeft de UNHCR een groot vluchtelingenkamp, zag ik op de weg hierheen.

Lees verder Naar Tomohon (3): Quetta

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Na Istanbul ben ik via de kust van de Zwarte Zee naar het oosten gereisd via Safranbolu, Sinop en Trabzon naar Erzurum en Dogubayazit, een dorp vlakbij de grens met Iran aan de voet van de Ararat en thuis van het prachtige Ishak Pasha paleis. Afgelopen maandag ben ik moeiteloos in een kwartiertje de grens gepasseerd en heb meteen een lange rit naar Teheran gemaakt.

Lees verder Naar Tomohon (2): Isfahan

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Ook dit jaar weer zullen meer Nederlanders slachtoffer worden van Zuid-Franse snelwegen dan van het internationale terrorisme en andere enge dingen. Logisch dat ik ook in 2004 de Provence mijd als de pest en veiliger oorden opzoek.

Na drie nachttreinen ben ik in Istanbul beland. Deze mail is verzonden vanuit een internetcafé aan Istiklal, de Lijnbaan van Instanbul, maar dan ook nog met allerlei hippe uitgaansgelegenheden en consulaten. Zoals het Britse, dat eerder dit jaar door een bomaanslag getroffen werd. Het ziet eruit alsof er een flinke renovatie gaande is, maar de vlag hangt fier in top.

Lees verder Naar Tomohon (1): Istiklal