Zoals de Volkskrant vanochtend meldt: de sfeer zit er bij de GroenLinks campagne – ondanks de matige peilingen – goed in. We zijn nu eenmaal een partij die ergens voor staat, niet per se meewaait met de politieke hype van het moment.

Iets over tienen vertrekt de aardgasbus, waarmee ik een dagje meereis als embedded blogger, van Utrecht naar Nijmegen. Femke is er nog niet bij. Zij zal vlak voor het eindpunt instappen. Hoe dan ook, de zon schijnt, er is koffie en koek, aangenaam gezelschap en een open internetverbinding. Ik ga me wel vermaken.

“Is de baas er al?” roept kamerlid Ineke van Gent wanneer we Nijmegen naderen. Gelukkig, vlakbij de bestemming rijden we een zijstraat in, waar Femke een werkbezoek aflegt bij een lagere school, waar voor de gelegenheid een geïmproviseerde GroenLinks poster is opgehangen. Er hangen ook journalisten rond die aandacht willen.

Tijd dus voor een pauze. Naast Femke voegen ook voorlichter Tom van der Lee en chauffeur annex kamerlid Nevin Özutok zich bij het busgezelschap. Als Femke snel nog even een radio-interview gegeven heeft, rijden we naar de Radboud Universiteit. Grappig om te merken hoe de sfeer in de bus door haar komst nog wat omhoog geschroefd wordt.

We hebben geen toestemming om op de campus campagne te voeren, dus we houden het op een bliksemactie. Alhoewel, Sara Kroos loopt onze komst al een kwartier lang rond te toeteren, dus helemaal onaangekondigd verschijnen we niet. Honderden studenten staan al te wachten. Femke houdt een stump speach, beantwoordt een paar vragen en verder gaan we, naar het centrum van Nijmegen.

Sara Kroos zit in de bus en dat zullen we weten. “Schrijf op: ik zit hier in de bus en het is heel gezellig”, commandeert ze. De sfeer tendeert nu naar jolig. Femke geeft een interview aan de BBC. Spreekt een filmpje in voor een fan, eveneens genaamd Femke, die vandaag jarig is. Staat een website te woord en een groepje ingestapte jongeren die strijden tegen fout vlees . Krijgt, met andere woorden, nauwelijks een moment rust.

In de binnenstad van Nijmegen heeft Raymster het publiek al vast voorverwarmd. Het is natuurlijk een thuiswedstrijd, dus erg moeilijk wordt het Femke niet gemaakt met vragen over onder meer milieu, emancipatie, asielbeleid en Uruzgan. Alleen Sara werkt zich met haar grote mond in de nesten en moet tot de orde geroepen worden. Maar goed, ze is ook ingehuurd als ongeleid projectiel. Femke: “En dat doet ze met heeel veeeel tegenzin.”

Dan is het tijd voor de een-op-eentjes. Boeken signeren, posters. Raymster geeft het op, hij kan de concurrentie met Femke niet aan. In de bus komen alsnog wat fans handtekeningen bij hem halen. Femke gaat onvermoeibaar door. Tegen drieën is het mooigeweest. Femke stapt terug in de auto. Op naar het volgende televisiedebat en daarna Paul en Witteman.

Het is rustig in de bus terug. Nogal wat mensen nemen vanuit Nijmegen de trein terug naar huis. Anderen doen een dutje. Het webteam gaat aan de slag om het materiaal van de dag te bewerken en op de site te zetten. Er wordt chocolademelk uitgedeeld, de mand met de laatste ekobroodjes gaat rond. De sfeer is landerig, als aan het eind van een schoolreisje. De zon schittert in de voorruit van de bus. De meeste inzittenden zetten de campagnemarathon morgen voort.

Zelf stap ik op de trein naar Rotterdam. Daar is het koopavond. Duizenden mensen kijken reikhalzend uit naar onze flyers.