Network of Trust

Eindelijk eens een keer ontspannen praten over de multiculturele samenleving, vanavond in De Heuvel aan de Grote Markt. Network of Trust, een groep jonge Rotterdammers, organiseerde een bijeenkomst met film, sketches en debat voor een publiek dat voor de gelegenheid was ingedeeld in eerste- en tweederangs burgers (de eerste groep kreeg koekjes en koffie/thee in een kopje, de tweede mocht zichzelf iets inschenken in plastic bekertjes). Politiek incorrecte grappen toegestaan.

Wat allemaal niet wegnam dat het thema serieus genoeg was: “M’n eige stad en toch voel ik me hier niet thuis”. De sfeer in de stad is er de afgelopen jaren tenslotte niet op vooruitgegaan. Maar juist op zo’n avond vat een mens weer moed. Er zijn nog genoeg mensen die zich er niet bij neergelegd hebben en die ervan overtuigd zijn dat Rotterdam een wereldstad zal blijven, hoeveel angst die wereld sommige bewoners dezer dagen aanjaagt. Moedig voorwaarts!

15 december 200523:59

Sub Urban wintervertellingen

Literatuur, Rotterdam

Onlangs verschenen twee verhalenbundels bij de Rotterdamse uitgeverij Douane. ‘Sub Urban’, verschenen ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van Passionate, bundelt twaalf jonge auteurs uit de stal van dat tijdschrift. ‘Vier Rotterdamse wintervertellingen’ bevat verhalen van vier (sic) auteurs, van wie er twee ook in de eerste bundel staan. Dat geeft al een beetje aan dat de bundels aan elkaar verwant zijn. Het zijn allemaal zeer aardse vertellingen, al verschillen ze onderling sterk.

Juist de twee ‘dubbelaars’ laten de uitersten zien. Laurens Abbink Spaink voert troosteloos geweld op, terwijl Sanneke van Hassel haast dromerig schrijft. Toch blijft er na lezing van beide bundels iets steken. Prima verhalen allemaal, niks aan op te merken, maar ook nogal risicoloos, zowel stilistisch als inhoudelijk. Iets meer lef had geen kwaad gekund bij een jonge garde die toch geacht mag worden de hemel te willen bestormen.

12 december 200523:59

Doorgedraaide informatici

Column, Literatuur

ICT’ers doen het doorgaans niet zo goed als romanfiguren. Om eerlijk te zijn ken ik er maar één. Die heet Eug en is de hoofdpersoon in ‘De hondenkoning’ van Walter van den Berg. Eug beheert een productiestraat voor cd-roms bij een uitgeverij in Alphen aan den Rijn. Die productiestraat heeft hij zelf geprogrammeerd. In zijn vrije tijd heeft hij vage fantasieën over zijn veertienjarige buurmeisje, dat van zijn obsessie handig gebruik maakt. Elke dag zit Eug tot tien uur ’s avonds te wachten of ze misschien langskomt om met de computer te spelen. Eug is, zeg maar, niet helemaal een doodgewone jongen.

Lees verder Doorgedraaide informatici

10 december 200523:59

Nur Literatur 14

Rotown Magic

Nur Literatur in Off_Corso. Bewonderenswaardig hoe een podium zonder enige opschmuck – gewoon een paar schrijvers die voordragen achter een katheder – nog altijd een zaal volkrijgt. Drankje erbij en luisteren maar. Mooie mix ook van fris (Tjitske Jansen!) tot oud en der dagen zat (Frans Pointl). Frans besloot, toen hij tegen elven voor de tweede keer aan de beurt was, het bij een paar gedichten te houden. ‘Dan kan ik naar huis.’

Maar een van de leuke dingen is nou juist in Off_Corso te blijven hangen en zien hoe het publiek naar de nacht toe langzaam verandert, jonger wordt, meer dansbaar. Nooit geweten dat het image van de Insane Clown Posse inmiddels een inspiratie is voor de Rotterdamse nightcrowd.

9 december 200523:59

Pim en de erfenis van het Marxisme

Politiek, Rotterdam

‘Pim was een Pedo’ kopte het reactionaire weblog GeenStijl vandaag naar aanleiding van onthullingen door Peter R. de Vries. Oud nieuws natuurlijk. In zijn tijd als columnist van Elsevier had Pim Fortuyn al een lans gebroken voor de pedofilie en de verhalen over zijn escapades met zo jong mogelijke jongens had hij ook al breed uitgemeten. Kortom, zelf zou hij waarschijnlijk gelachen hebben om de ‘onthulling’.

Raar dat zijn nazaten zo in een kramp schoten. Het maakt je wel benieuwd of er nog meer aspecten van de totale Pim zijn die niet gezegd mogen worden in het museum dat Rotterdam te zijner gedachtenis moet krijgen. Dat hij in wezen altijd een marxist gebleven is, bijvoorbeeld.

Lees verder Pim en de erfenis van het Marxisme

8 december 200523:59

De Rotterdamse lijst

GroenLinks, Rotterdam

In een nogal chaotische vergadering heeft GroenLinks vanavond de lijsten vastgesteld voor de (deel)gemeenteraadsverkiezingen van 2006. Lijsttrekker Orhan Kaya was al eerder aangewezen en ook verder bevatte de lijsten weinig verrassingen. Alleen over Charlois ontstond enige commotie, omdat de kandidatencommissie met een summiere motivatie de volledige zittende fractie terzijde had geschoven. Begrijpelijk dat de leden dat niet pikten en alsnog Mustafa Akdemir als lijsttrekker naar voren schoven. Geen schoonheidsprijs voor het proces dus, maar altijd nog beter dan de achterkamertjespolitiek van Leefbaar Rotterdam, waar de leden van de kandidatencommissie vooral zichzelf hoog op de lijst wilden zien (en de gewone partijleden onvoldoende tanden hebben om daar een stokje voor te steken).

Mijn eigen plaats op de lijst is nummer vijf, precies degene waar ik om gevraagd had. Het is geen plek die direct uitzicht geeft op een plekje in de raad, maar daar maal ik niet om. Ik ben ook een van de drie namen op het lijstje mogelijke wethouders, met name voor het geval GroenLinks een van de ‘hardere’ portefeuilles zou gaan beheren. Maar goed, laten we eerst maar eens een fatsoenlijke verkiezingsuitslag halen.

7 december 200523:59

Verkiezingsprogramma (2)

GroenLinks, Rotterdam

Een middag en een avond redigeren verder is het verkiezingsprogramma weer min of meer gladgestreken na de inslag van enkele tientallen amendementen. Een literair meesterwerk is het nog altijd niet. Gelukkig hoeft dat ook niet. Het lezen van een compleet verkiezingsprogramma is voor de echte die-hards en die zijn waarschijnlijk wel wat omslachtig taalgebruik gewend. Het belangrijkste doel van een programma is dat je als partij je ideeën weer eens goed op een rijtje zet.

Voor alledaags gebruik komt er een samenvatting met de belangrijkste en rijpste punten. Ook maken we folders en een krant. Allemaal manieren om de hoofdboodschap duidelijk naar voren te brengen: een leefbare stad begint met mensen die voor elkaar open staan.

5 december 200523:59

Flowerbom

Rotterdam, Theater

Deze avond de première van de leukste productie in tijden uit de werkplaats van Lantaren/Venster gekomen is. Theatermaakster Shertise Solano maakte een combinatie van toneel en dans waarin Barbara Mullin en Çigdem Teke elkaar het leven zuur maken. Naar een verhalenbundel van Toon Tellegen. Met absurde dialogen, hilarische situaties en een tirade in het Turks over een komkommer. Jammer dat de voorstelling maar een paar dagen op de planken staat.

3 december 200523:59

Nachtje Rotterdam

Cultuur, Rotterdam

In Arminius vindt de afsluiting plaats van het Anna Blaman festival, een in hoog tempo uit de grond gestampt festival van twee weken rond de lesbische schrijfster die precies honderd jaar geleden geboren werd. Lezingen leren dat haar werk wellicht enigszins achterhaald is, maar dat ze als persoonlijkheid alle aandacht verdient: direct, uitgesproken en toch warm. Typisch Rotterdams, zeg maar. Aan het begin van de nacht ga ik door naar De Unie, waar Natasa en Nicole vanavond een eclectische mix aan elkaar dj’en.

Als De Unie dicht gaat, verkas ik met Victor naar De Consul aan de overkant om het over politiek te hebben. We weten dan nog niet dat Leefbaar Rotterdam volgens de laatste peiling negentien zetels haalt. Victor overweegt ook Pastors te stemmen. Ik vind dat uiteraard geen goed idee. De sfeer in de stad is al genoeg bedorven. Als dit nog vier jaar zo door gaat, komt de economie er nooit bovenop. Een stad die niet een beetje uitstraalt dat het er gezellig is, is nu eenmaal geen aantrekkelijke vestigingsplaats voor bedrijven en mensen met een hoger inkomen. Enfin, nog drie maanden te gaan tot de verkiezingen.

2 december 200523:59

Bill Murray

Film

Soms zijn er van die tijden dat je elke film met een bepaalde acteur prachtig vindt. Een poos geleden was het Harvey Keitel, die met glansrollen in onder andere ‘Reservoir dogs’, ‘The bad lieutenant’, ‘The piano’ en ‘Pulp fiction’ werkelijk geen kwaad kon doen.

Op het moment is het Bill Murray. Eigenlijk speelt hij al sinds ‘Ghostbusters’ steeds dezelfde rol, maar die gaat hem naar mate hij ouder wordt steeds beter af. Sinds ‘Groundhog Day’ is hij de perfecte acteur voor de rol van cynische, weemoedige man die wacht op iemand om hem uit uit zijn cynisme te verlossen. Hij speelde hem prachtig in ‘Lost in translation’ en ‘The life aquatic’, en nu in ‘Broken flowers’. De laatste haalt het als film niet bij de eerste twee, maar Bill Murray legt zich er weer op sublieme wijze bij neer.

1 december 200523:59