Een van de grappigste aspecten in het werk van jonge schrijvers is dat ouders er eigenlijk altijd deel uitmaken van de belevingswereld van de hoofdpersoon. Dus ook in ‘Rosiri’ van Iris Koppe en ‘Galerie Onvolmaakt’ van Ebele Wybenga, die vorig jaar uitkwamen bij de Bezige Bij. Beide auteurs komen uit de stal van Spunk en gebruiken – ook goed voor een glimlach – regelmatig het woord ‘meneer’ of ‘mevrouw’.
‘Rosiri’ bestaat uit aan elkaar geplakte columns voor de NRC, met als gevolg dat een plot nagenoeg ontbreekt. Niet alle stijlbreuken zijn even vaardig weggepoetst, maar verder schetst het een aardig beeld van een getroubleerd meisje met gescheiden ouders en een milde sex-obsessie.
‘Galerie Onvolmaakt’ is een meer volwassen roman, met een plot rond een origineel idee: een student die lege doeken verkoopt, waarna een kunstenaar ze in een aantal sessies bij de klant thuis komt afmaken. De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat dit eerder materiaal is voor een verhaal dan voor een roman. Het boek is enorm opgepompt met irrelevante zijpaden om aan enig volume te komen.
Zowel Koppe als Wybenga bedient zich van een naief-cynische stijl, die op den duur wat gaat vervelen, maar goed, als je begin twintig bent, dan mag dat. Al met al is het wat te vroeg om te oordelen of hier van blijvend literair talent sprake is, ookal heeft een van Nederlands meest gerenommeerde uitgeverijen haar kwaliteitsstempel erop gezet.
