Het was koel in de bus van Chieng Mai naar Nakhon Ratchasima. Beurtelings keek ik naar het vredige gezicht van mijn slapende reisgenote en het felgroene landschap van rijstvelden dat voorbijtrok, regelmatig onderbroken door lelijke dorpen met slordige betonbouw. Soms stond er een wat groter bedrijf tussen, herkenbaar aan de bewaking bij de poort en aan het bord waarop de bedrijfsnaam stond met de toevoeging ‘ISO 9001 gecertificeerd’.
Daar heb ik in Nederland nou al een hele poos niks van gehoord, bedacht ik. Zou de hype soms voorbij zijn? Hoe lang was het eigenlijk geleden dat het westerse bedrijfsleven nog massaal geloofde in de invoering van een überbureacratie om de kwaliteit van de bedrijfsprocessen op te voeren? Ik wist het niet meer. Eerlijk gezegd interesseerde het me ook niet zoveel.