De huidige generatie studenten is veel leuker dan die van vijf jaar geleden, vertrouwde een bevriende hoogleraar me onlangs toe. Rond het jaar 2000 waren de informatici in spe die hij voorbij zag trekken, slechts in één ding geïnteresseerd: geld verdienen. Behoefte aan verdieping: nul. Hoe anders is dat nu. De twintigjaren van vandaag kijken met een open blik hun omgeving in, tonen belangstelling voor sociale en ethische kanten van hun vak. Daar valt voor een hoogleraar veel meer eer aan te behalen.

Zo heeft hij nu studenten die liever geen paper schreven om hun vak te halen, maar met een camera een bedrijf in willen trekken om daar aan werknemers hun mening over outsourcing te vragen. Anderen denken aan de ontwikkeling van een game. Dat is misschien een minder academische activiteit, maar daarom niet minder leerzaam. De studenten die met een camera op pad willen, kostten hem wel meer tijd dan degenen die braaf hun paper schrijven.

Lees verder Idealisten lachen meestal het laatst

Dinges, de mijnbouwingenieur die de hoofdpersoon is van Fouad Laroui’s roman ‘Kijk uit voor parachutisten’, heeft weinig grip op zijn leven. Zijn carrière in de asfaltfabriek neemt een overwachte wending als hij toevallig in de smaak valt bij De Sigaar, die hem een groot kantoor en een groenogige secretaresse bezorgt. Voor mevrouw Sigaar wordt hij op geheime missie naar India gestuurd om tachtig rode en groene sari’s te kopen. Bij terugkomst blijkt De Sigaar een hartaanval gehad te hebben. Voortaan draagt Dinges verantwoordelijkheid voor het dossier Albanië. De fabriek verkoopt geen asfalt aan Albanië.

Lees verder Kijk uit voor parachutisten

Jaren geleden zat ik eens met een vriend op de Beestenmarkt in Delft van de zon en een stuk appeltaart te genieten. Ik was net afgestudeerd, hij alweer twee jaar aan het werk. Op dat moment was hij gedetacheerd bij een groot infrastructureel project waarvan ik net zo goed meteen kan verklappen dat het de Maeslantkering was. Mijn vriend had daar onder meer een reeds goedgekeurde berekening nog eens overgedaan en was er zo achter gekomen dat een bepaald deel van de staalconstructie toch echt twee keer zo stevig uitgevoerd moest worden om aan de normen te kunnen voldoen. Foutje.

Lees verder De kans op een slecht ontwerp

Een zekere Jon Jacobs betaalde eind vorig jaar honderdduizend dollar voor een niet bestaand vakantieparadijs, genaamd Space Resort. Het Space Resort bevat 1000 appartementen, een winkelcentrum, nachtclubs, stadion, jachtgronden en zo nog het een en ander, waaronder uiteraard een aanlegplaats voor ruimteschepen. Jon Jacobs deed deze aankoop bij zijn volle verstand. Hij denkt dat hij de investering er wel uit gaat halen.

Welkom in Entropia, de virtuele wereld van het Zweedse bedrijf MindArk, waar het lokale geld, de ped, een vaste wisselkoers heeft ten opzichte van de dollar. Iedereen kan gratis een avatar aanmaken in dit online spel, maar dan ben je een ped-loze paria. Wil je genieten van de leuke dingen in Entropia, zoals een bezoekje aan het Space Resort, dan heb je geld nodig. Je kunt dat proberen los te peuteren van andere spelers, of van je credit card laten halen. Slimmeriken als Jon Jacobs proberen de eerste optie, de meeste spelers spenderen één à twee dollar per uur aan het spel. Niet duur, vergeleken met bijvoorbeeld een bioscoopkaartje.

Lees verder Virtuele ridders van Malta

Sms is een belachelijke uitvinding. Daar verandert het commerciële succes helemaal niks aan. De hoela-hoep was tenslotte ook een commercieel succes. Laten we wel wezen: met sms gebruik je een telefoon om op heel omslachtige wijze een bericht door te geven dat je in twee seconden zou kunnen doorbellen. Per verzonden bit is het nog duurder ook.

Zoals dat gaat met belachelijke uitvindingen, bedenkt iemand vervolgens een wedstrijd ermee, waarin ook nog eens records te vestigen zijn, die vervolgens voor de eeuwigheid geboekstaafd worden in een boek van een bierbrouwer. Niemand komt op het idee wedstrijden te houden in het zo snel mogelijk doorbellen van een boodschap of intikken van een mailtje. Maar snel sms’en is een kunst waar Guinness zelfs een standaard testzin voor heeft bedacht: ‘The razor-toothed piranhas of the genera Serrasalmus and Pygocentrus are the most ferocious freshwater fish in the world. In reality they seldom attack a human.’ Het record is met krap 44 seconden in handen van Kimberly Yeo uit Singapore. Applaus.

Lees verder Morse op je mobiel

Het zal menigeen ontgaan zijn, maar vlak voor de zomer had technisch universitair Nederland zowaar een relletje te pakken. De Fontys Hogeschool had namelijk een advertentie gezet waarin ze 31 werknemers wierf met de belofte dat die ook zouden mogen promoveren. Daarvoor zou de hogeschool ze dan bij universiteiten stallen, want promoties begeleiden mag ze zelf niet.

Consternatie alom. De voorzitter van Fontys sprak van een megaorder, universiteiten protesteerden dat ze geen promovendifabriek waren. De Delftse rector liet weten dat de promotie als secundaire arbeidsvoorwaarde slechts is voorbehouden aan universitaire medewerkers. Bovendien zouden de hbo-promovendi twee dagen per week les geven en slechts een schamele drie dagen aan hun dissertatie werken. Schandalig natuurlijk, want zoals bekend mogen aio’s vijf dagen per week promoveren, zonder andere klusjes aan de universiteit.

Lees verder De promovendifabriek bestaat al

Zoals iedere televisiekijkende ingenieur die een beetje deugt, ben ik ontzettend verliefd op Scottie Chapman, de heetste technobabe sinds Kylie Minogue twintig jaar geleden een automontrice speelde in Neighbours. Scottie is chef bouwen van Mythbusters, een programma op Discovery Channel. Scottie last enorme stukken metaal aan elkaar, doet doorgeroeste motoren weer zoemen en repareert moeiteloos alles wat door de rest van de presentatoren kapot gemaakt wordt. Scottie is ook zes jaar ouder dan Kylie, maar dat mag de pret niet drukken.

Lees verder Product placement